nieuwe bewoners

Twee jaar gelden had ik een vogelhuisje opgehangen ergens achter in de tuin. Volgens de instructies moest het zoveel meter van de grond en met de ingang op het oosten. De hoogte en de richting heb ik zo'n beetje geschat. Hij hing iets scheef en te laag en meer naar het zuiden dan naar het oosten, maar het stond wel schattig.
Vol spanning wachtte ik tot een bewoner zich zou melden. Er gebeurde niets. Een keer, vorig jaar, redde ik een jong vogeltje uit de bek van onze poes en heb het in het huisje (met het klepje open) laten bijkomen.
Ik verwachtte niets meer. Het hing nog schever en ik was er zeker van dat de vogeltjes mij uitlachten. Echt niet dat ze daar zouden komen wonen.

Vorige week deed ik een rustig rondje door de tuin. Achterin aangekomen merkte ik een behoorlijk lawaai op. Met mijn ogen zocht ik de bosjes door, maar kon niets vinden, tot plots een Koolmeesje vliegensvlug het huisje in dook. En er even snel weer uit. Mijn hart maakte een sprongetje; we hebben nieuwe bewoners in de tuin. Een jong stelletje, met kleintjes.