zaadjes

Eindelijk mag het dan. Ik krijg in Januari altijd al de zaaikriebels en lees ieder jaar weer op de achterkant van de pakjes dat ik de eerste zaadjes pas echt eind februari (liefst later) kan zaaien. Uit pure ellende koop ik dan maar een boel veel bollen die ik in potten plant als afkick remedie, maar de zaaionrust is daar nooit helemaal mee gestild. Nu is het wel de goeie tijd, NU MAG IK!
Al is het maar een deel van het zaaigoed, want de pompoen en courgette moet echt wachten tot mei.
Samen zaaien is dan leuker. Met Fhay zaai ik tomaat, peper, paprika en .... ik ben het nu al vergeten. Een verrassing dus. Ook in de tuin heb ik stukjes omgespit en worteltjes, lente ui en sla gezaaid. Ik weet niet wat daar van overblijft. De mussen zaten al in mijn sla zaadjes te wroeten.
Van een schoonzus kregen de meiden een tomatenplantje die nu naast hun ei vrouwtje staat.
Een wat? hoor ik u denken..
Elke zondagochtend eten we eitje bij het ontbijt. Het eitje staat eerst mooi warm te blijven onder een eigen gevilten eierwarmer. Met een lepeltje word de kop voorzichtig ingetikt en netjes afgepeld. Onder veel genot wordt het eitje dan verorberd, waarbij getracht wordt de schaal niet verder te beschadigen. Dit om na verorbering het eitje om te draaien in de eierdop en met uitgestreken gezicht, iedere week opnieuw, aan pappa aan te bieden met een allerzoetst "ik heb nog een lekker eitje voor je, pap". En brave pappa trapt er iedere keer weer in.

Nu vond ik het tijd voor iets anders. De eitjes bleven mooi rechtop. In het dopje doen we voorzichtig watjes. Dan een plens(je) water erin, zodat de watjes doordrenkt zijn en dan zaadjes van tuinkers of andere zaadjes voor kiemgroente erop. Op de eitjes tekenen we gezichtjes. Na een week zullen we zien hoe de ei vrouwtjes eruit zien.